Twórcą Osteopatii jest dr Andrew Taylor Still (1828-1917)
Medycyna osteopatyczna jest kompleksowym systemem diagnozowania i leczenia pacjenta. Bazuje na całościowym spojrzeniu na osobę, ocenie jej zdrowia, nawyków i predyspozycji do pewnych chorób. Diagnostyka opiera się na znalezieniu pierwotnych przyczyn problemu i ich wyeliminowaniu. Leczenie opiera się na nakierowaniu organizmu na właściwy kierunek funkcjonowania i pobudzenia mechanizmów samoleczenia. To nie terapeuta leczy pacjenta, a pacjent sam to robi. Terapeuta jedynie stwarza warunki ku temu.
Wielkim atutem Osteopatii jest jej wielka gama bezpiecznych technik terapeutycznych rozwijanych od ponad 100 lat oraz ich silne poparcie w badaniach naukowych.

Jest to zbiór technik leczniczych mających za zadanie odnalezienie i nakierowanie na naprawę niewłaściwie działających tkanek. Terapia jest wykonywana za pomocą rąk terapeuty czyli manualnie.
Terapia manualna jest najlepszą formą usprawniania układu ruchu ponieważ bazuje na odczuciach i doświadczeniu terapeuty, a nie jak się często zdarza na włączenia aparatu i ustawieniu programu.
Terapia manualna jest wykorzystywana od starożytności i masaż jest jedną z jego form.

Jest to łagodna forma terapii manualnej nakierowana na usprawnianie aparatu mięśniowo- szkieletowego. Tkankami miękkimi nazywamy wszystkie tkanki w naszym ciele które ulegają odkształceniom, są rozciągane, kompresowane itp. Przykładem tkanek miękkich są mięśnie, powięź, ścięgna czy więzadła.
Taka forma terapii może być z powodzeniem stosowana w pacjentów w stanie bólowym ostrym i przewlekłym. Dobór technik dobieramy odpowiednio do przypadku i okolicy ciała w której pracujemy.

Jest to najczęściej występująca asymetria czaszki i najlepiej rokująca ze wszystkich. Zazwyczaj powiązana jest z asymetrią tułowia i ze zwiększoną kompresją na jedną ze stron głowy.

Plagiocefalia charakteryzuje się spłaszczeniem główki dziecka po jednej stronie z tyłu (po tej w którą częściej patrzy) oraz po przeciwnej stronie z przodu. Przy większym stopniu spłaszczenia zauważalne jest jedno oko mniejsze.

Kluczem do wyrównania kształtu głowy jest osiągnięcie przez dziecko symetrii ciała oraz pełny zakres ruchu rotacji głowy.

Aby ocenić stopień plagiocefalii wykonywany jest pomiar głowy dziecka aby określić różnicę w symetrii.

Terapia bazuje na symetrii ciała, pracy na kościach czaszki oraz szwach czaszkowych. Jeżeli kształt główki się nie poprawia to zalecane jest badanie USG szwów czaszkowych aby wykluczyć zarastanie szwów czaszkowych (kraniosynostoza).

Wiek w jakim najlepiej zająć się korekcją to powyżej 3 miesiąca życia, ponieważ w tym wieku dziecko powinno osiągnąć symetrię ciała. Możliwości korekcyjne główki natomiast zmniejszają się po 6 miesiącu życia i około 12 miesiąca spadają znacznie. W dalszym wieku nadal głowa będzie zmieniała swój kształt ale zdecydowanie wolniej.

Zaburzenia snu u dzieci można podzielić na fizjologiczne i patologiczne.

Do fizjologii należy naturalne normowanie się rytmu dobowego. Związane to jest faktem, iż dziecko w brzuchu mamy funkcjonuje odwrotnie do niej. Czyli kiedy mama ma czas aktywności to dziecko zazwyczaj wtedy śpi. Po porodzie dziecko musi nauczyć się rytmu funkcjonowania rodziców. Stąd na początku ciężko mu się przestawić.

Sytuacja wygląda inaczej w przypadku zaburzeń snu.

Podstawowymi systemami koordynacji snu jest szyszynka i wytwarzana przez nią melatonina oraz działanie układu przywspółczulnego (głównie nerw błędny) i współczulnego.

Jeśli dziecko ma zwiększone napięcie, dyskomfort lub jakieś zaburzenie w obszarze kontrolującym sen to może mieć problemy z zasypianiem, sen może być lekki lub może być ciężko dziecku się wyciszyć.

Reprezentacja tych układów w ciele to:

– potylica (układ przywspółczulny – wyciszający)

– górne kręgi szyjne (unerwienie szyszynki)

– żebra z tyłu i kręgosłup piersiowy (układ współczulny – pobudzający)

Podczas terapii zwracamy uwagę na właściwe działanie autonomicznego układu nerwowego (AUN), właściwe napięcie mięśniowe, dobrą ruchomością kręgosłupa, elastyczność kości czaszki oraz swobodę ruchów w stawach.

Jako wsparcie terapii logopedycznej zajmujemy się diagnostyką i terapią, która uzupełnia pracę logopedy.

Pacjenci od logopedów i neurologopedów trafiają z różnymi potrzebami. Najczęściej jest to zakres:

– dziecko mówi niewyraźnie,

– dziecko nie chce mówić lub mówi bardzo mało,

– obniżone napięcie mięśniowe w obrębie ust,

– podwyższone napięcie mięśniowe barków,

– problem przy rozszerzaniu diety,

– cofnięta żuchwa,

– niewłaściwa praca języka,

– problem ze ssaniem.

Jeśli Nasza terapia ma być pomocna to jakaś różnica zazwyczaj jest zauważalna po pierwszym spotkaniu.

definicja kolki niemowlęcej jest dość ogólna. Mówi, że dziecko płacze 3godziny 3x dziennie, 3 dni w tygodniu. To jedna z najpopularniejszych definicji ale nie przedstawia pochodzenia problemu.

Jest wiele objawów, kwalifikowanych do kolek jednak nie muszą nimi być. Zazwyczaj brane pod uwagę są kwestie żywieniowe, flory bakteryjnej czy nietolerancji pokarmowych. Również pojawia się stwierdzenie, że to nierozpoznany refluks lub niedostateczna ruchliwość jelit.

Często zdarza się korelacja z przeciążeniem laktozy lub nietolerancją. Również mówi się o nietolerancji mleka krowiego (BMK), co wpływa na objawy refluksu, a dalej przekształca się to diagnozę kolki niemowlęcej.

Zazwyczaj takie objawy leczy się poprzez podawanie probiotyków połączone z terapią osteopatyczną, żeby przyspieszyć równowagę w układzie pokarmowym.

Gdy mamy do czynienia z nietolerancją białka mleka krowiego to objawy potrafią utrzymywać się jeszcze nawet do 3 tygodni od odstawienia BMK.

Zalecenia do kolki niemowlęcej:

– właściwa diagnoza, czy ma pewno to kolka

– terapia osteopatyczna

– probiotyki

– wyłączenie białka mleka krowiego z diety mamy karmiącej.

Jest to manualne leczenie narządów wewnętrznych. Poprzez aplikowanie odpowiednich technik dążymy do osiągnięcia lepszej perystaltyki jelit, uwolnienia zbędnych napięć tkanek miękkich, poprawie krążenia oraz unerwienia. Czyli ogólną kondycję jamy brzusznej.

Wskazaniem do terapii wisceralnej są kolki i problemy żywieniowe u dzieci, zaburzenia czucia w rejonie brzucha po zabiegach chirurgicznych, wzdęcia, refluks, zgaga czy problemy z wypróżnianiem. Terapia jest komfortowa i bezpieczna dla pacjenta.